Het gaat mis en dan los je het op

OSSENDRECHT – In De Boulevard van Ossendrecht hield Chantal Simons een presentatie over de avonturen die zij beleefde op haar motorreis van Australië naar Nederland.

In een gezellig volle zaal in De Boulevard van Ossendrecht stond de Chook Chaser (kippen opjager) zoals Chantal haar motor genoemd wordt onder de trap, volgeladen met de bagage zoals op haar reis.
Dat er veel belangstelling was voor wat zij te vertellen had bleek wel uit het feit dat er mensen uit heel Nederland waren . Zo waren er drie leden van de WIMA (Women´s International Motorcycle Association) in de zaal, Maria en Eus uit Breda en Betty helemaal uit Zwolle. Ze hadden op Facebook gezien dat Chantal deze presentatie zou geven en wilden er bij zijn.

Toen even over half acht iedereen die verwacht werd inderdaad in De Boulevard gearriveerd was, stapte Chantal op het podium en begon haar verhaal.

Na haar studie aan de VU in Amsterdam en een motortocht op een achteraf niet zo betrouwbare motor door Nieuw Zeeland was Chantal in Australië gaan studeren. In Australië kom je nergens zonder eigen vervoer dus moest er weer een motor komen en omdat Chantal niet zo heel lang is werd het een kleine motor, een Yamaha XT250, een type motor dat in Australië Chook Chaser genoemd word omdat ze er op de boerderij de kippen mee opjagen.

Om te beginnen heeft Chantal met haar vader en later met een vriendin eerst een groot deel van Australië per motor verkend. In Australië deed Chantal al heel wat off-road ervaring op, inclusief het oversteken van een rivier waar soms krokodillen in voorkomen.

Van Australië naar Ossendrecht

Na haar avonturen in Australië besloot Chantal dat ze op haar motor terug naar huis wilde rijden maar toen ze op Google maps de route naar Nederland op wilde zoeken gaf Google aan dat deze reis niet mogelijk was. Daar liet Chantal zich niet door tegenhouden en met een gratis GPS app op haar telefoon besloot ze gewoon te vertrekken en te beginnen met Indonesië en vandaar verder te gaan door Azië en via Turkije naar Europa.

Dus werd de motor verscheept naar Indonesië. Daar bleek dat de slechte wegen in Australië toch heel wat beter waren dan sommige wegen in Oost Timor. Nadat de motor voor de tweede keer op een pad vol stenen en kuilen omgegaan was kon ze hem zelf niet meer overeind krijgen maar al snel werd ze door lokale bewoners geholpen. Een behulpzaamheid en gastvrijheid die Chantal haar hele verdere reis telkens zou tegenkomen.

Hoewel Indonesië overwegend een moslim land is waar de vrouwen minder rechten hebben dan mannen bleek op de school waar Chantal uitgenodigd was om over haar reis te vertellen, dat de jongens vrijwel geen van allen Engels hadden geleerd en helemaal geen toekomstplannen hadden en dat de meisjes vrijwel allemaal wel goed Engels kenden en plannen hadden voor verdere studie en een baan.

Een van de meest angstige momenten voor Chantal was, op de krokodillen rivier na, het beklimmen van smalle weg naar de top van een vulkaan met de motor. Chantal kwam in een zo dichte mist terecht dat ze geen meter meer voor zich uit kon kijken en zichzelf continue, 17 kilometer lang moed in heeft lopen spreken. Het was dan ook heel verrassend om uiteindelijk boven gekomen, een stel toeristen tegen te komen. Het bezoek aan de vulkaan, de volgende morgen was echter zo indrukwekkend dat dit alle angst van de vorige dag weer goed maakte.

Op Sumatra werd Chantal bij een benzinestation overvallen door een dusdanig zware regenbui dat ze op de grond in het benzinestation heeft moeten overnachten. Op Sumatra viel het op dat er als taxi, honderden Vespa scooters met zijspan reden.

In Thailand bezocht Chantal de Superbike Race en ontmoette daar wereldkampioen Superbike Johny Rea en ook Nicky Hayden van het Nederlandse Ten Kate Honda team.

In het noorden van Thailand werden Chantal en een reisgenoot door een gewapende bewaker een vluchtelingenkamp met vluchtelingen uit Myanmar uitgejaagd.

In Myanmar, het vroegere Birma, ontmoete Chantal ook een aantal vrouwen van het ‘Karen’ volk met de Longneck vrouwen. De schoonheid van de vrouwen hier wordt afgemeten aan het aantal ringen dat ze om hun nek hebben. Ook de jongere vrouwen die Chantal sprak beaamden dit.

 

In India was het erg wennen aan het gestaar, wat in India heel normaal is. Chantal heeft heel goede herinneringen aan haar rit op de Karding-bergpas, de hoogste weg ter wereld en aan het prachtige landschap.

Na een pauze ging Chantal verder met haar verhaal. Op de vraag aan de aanwezigen, wat de eerste gedachte is die in je opkomt als je aan Pakistan dacht, was dat over het algemeen niet al te positief maar wat bleek, Chantal was in Pakistan gastvrij ontvangen en had er een geweldige tijd gehad.

Zoals de meeste reizigers in deze streken wel eens overkomt had ook Chantal last van haar buik gekregen. Toen ze, met een aantal reisgenoten bij een boomgaard gestopt waren kwamen er mensen uit de buurt die aan een abrikozenboom schudde tot er heel veel abrikozen uit vielen. Ze rusten niet voor alle abrikozen op waren en tot haar verbazing waren Chantal haar gezondheidsproblemen na een kilo abrikozen verdwenen.

Een prettige verrassing was ook het schone water in Kirgizië. Na maanden alleen water uit flessen gedronken te hebben was het hier zo schoon dat water uit de rivier drinkbaar was. Een wat aparte sport hier was polo met een dode geit in plaats van een bal.

Op een weg in Tadzjikistan, langs de grens met Afghanistan, kreeg Chantal een lekke band, in de middle of nowhere. Maar dan komt er, tot haar verrassing een auto voorbij met twee Russiche monteurs, die haar helpen haar band te repareren.

Op de boot van Kazachstan naar Azerbeidzjan blijkt haar Yamaha problemen te geven, problemen die haar tot in Teheran in Iran zullen achtervolgen maar ook daar werden de problemen dankzij vriendelijke en behulpzame mensen weer opgelost.

Vanaf Iran kwam Chantal in Turkije waar het op dat moment ijskoud is en een flink pak sneeuw lag. Om aan te geven hoe koud ze het had haalde Chantal de tas van haar motor waar de kleding inzit die ze gedurende de rit door de kou aan had. Een heleboel lagen kleding en nog steeds was het veel te koud.

Vanuit het Aziatische deel van Turkije reed Chantal via de brug over de Bosporus, Europa weer in. Door Bulgarije, Griekenland en Albanië kwam ze op ferry naar Venetië vanwaar haar vader haar op haar verdere reis naar Ossendrecht vergezelde met een camper.

Een reportage over haar aankomst in Ossendrecht is te lezen in een vorig artikel op Regioactueel.nl.

Wat feiten

Reis door Australië, reizen en werken, 10 maanden
Reis van Australië naar Nederland, 15 maanden
70.000 kilometer gereisd.
Kosten voor de reis van 15 maanden circa €13.000, waarvan een groot deel voor Visa en andere bureaucratie

Op deze avond vertelde Chantal heel veel over haar reis maar mensen die de hele reis van Chantal met foto’s en al willen volgen kunnen dit doen op haar website Chick on the Chook Chaser  en op haar blog op AVRider.

Wat nu

Nu ze deze reis achter de rug heeft wil Chantal de ervaringen die ze opgedaan heeft op haar reis delen met anderen in de vorm van boeken en presentaties. Om het uitgeven van deze boeken te financieren ging Chantal met de pet, in dit geval een helm, rond.
Haar boodschap is dat je veel dingen kunt die je denkt niet te kunnen maar dat je gewoon moet ‘doen’. Chantal haar motto: “Het gaat mis en dan los je het op“.

[advertentie][/advertentie]